Kara Köpek

Virüs belasının devam ettiği ama dükkanların nefes almaya başladığı bir günde mahallede kitapçıdayım. Kara Köpek yeni çıkanlar rafında. İnsanlık, karanlık, köpeklik, başkalık ve Kadıköy hakkında bir kitap. LGBTİ+ edebiyatımızın en tazelerinden. Uçuk pembe kapağındaki iddialı çizimde yer alan karakterlerle bakışıyoruz. Parmak uçlarım kağıdın dokusuna temas ediyor. Eve dönerken sırt çantamda ağırlığını hissediyorum.

Dönüş, Selam ve Öneriler

2020'de hortlamaya karar verdim. Geçmişi temize çekiyorum. Yazıp yazıp paylaşmadıklarımı paylaşmaya, Hayallerim, Delorean ve Sen üzerinden paylaşacak bir şeyim kalmadığında ise veda etmeye karar verdim. Şimdilik devam... Aşağıda üç beş önce bir Mart ayında yazdığım ama kilerde kalmış bir öneri / inceleme listesiyle başlayalım. Üç sene uzun zaman. O zaman yazdıklarım şimdi sakil geliyor. Yine de metinlere mümkün olduğu kadar dokunmamaya gayret ediyorum. İçimden hepsini silmek ve yok etmek gelse dahi, üretimleri dünyayla paylaşmaktan korkmamayı öğrenmek lazım. Ufak ufak başlıyorum.
...

Salda

Hiç beklemediğiniz bir yerde hiç beklemediğiniz güzellikte bir göl. Abartılı bir güzellik. Denizleri kıskandıracak turkuaz rengi, güneşin altında pırıl pırıl parlayan bembeyaz bir de sahili var. Kalabalıklardan uzakta; umulmadık bir köşede.

Salda Gölü'ndeyiz. Geçen yaz. Kırmızı kiralık arabamız, Özge ve ben. Burdur sınırları içinde Burdur'dan ayrık bir güzellik burası. Bir krater gölü; Türkiye'nin en derin göllerinden. Baktıkça büyüsüne kapılıyoruz. Tüm sahil bize ait. Sahil şeridini saran beyaz kili vücutlara sürüyoruz; cilde iyi gelirmiş. Güneş yakıyor. Salda'nın suları serinletiyor. Salda'da insan mutlu oluyor.

Yüzü Denize Dönük Bir Sergi | Liman

İstanbul Modern 4 Haziran'a kadar 14 senedir barındığı binadan taşınmadan evvelki son sergisini, "Liman"ı ağırlıyor. Farklı dönem ve disiplinlerden 34 sanatçı ve kolektifin resim, heykel, model, gravür, çizim, fotoğraf, video ve yerleştirmelerinden bir seçki sunan serginin küratörlüğünü Çelenk Bafra ve Levent Çalıkoğlu üstleniyor.

Kağıt İnsanlar

Meksika doğumlu Amerikalı yazar Salvador Plascencia'nın Kağıt İnsanlar'ı, basılı olduğu kağıt üzerinde daha önce hiçbir kitapta görmediğim oyunlar yapan, deneysel, Latin Amerika'nın büyülü gerçekçiliğiyle dans eden postmodernist bir roman. Yazar, okuyucuya sadece harfleri, kelimeleri, süslü cümleleriyle değil, kağıdı kullanarak; baskılı sayfaların sunabileceği imkanları da kullanarak ulaşıyor. Sayfaları bilindik şekilde kullanmak yerine sütunlara bölüyor; metinleri aynı sayfa içerisinde farklı farklı yönlere doğru yerleştiriyor. Bazen bir bölümü tamamen karalıyor/sansürlüyor.

10½ Bölümde Dünya Tarihi

Julian Barnes'la yeni tanıştık. Kendisi bir İngiliz roman yazarı. Çağdaşımız. Adı sık sık kitap raflarından gözüme çalınsa dahi yazdığı sayfalarla buluşmamız yakın geçmişte benim ani bir kararla kitabı elime almamla başladı. Neydi beni çeken? Kuşkusuz eserin adının yadsınamayacak bir etkisi var: 10½ Bölümde Dünya Tarihi. On buçuk. Neden on değil? Ya da on bir? İster istemez merak ediyorum. Kitaba roman demek fazla keyfi oluyor; elimizdeki bütün, aslen birbiriyle alakasız (görünen) öykülerden oluşuyor. Elbette hepsini birbirine bağlayan bir üst kurgu mevcut; fakat bölümler birbirlerini mantıksal anlamda takip etmiyorlar. Uzun lafın kısası elimizdeki eser birbirinden bağımsız 10,5 bölümden oluşuyor ve geçmişe bir başka bakarak hiç sormadığımız soruları sormamıza ön ayak oluyor.

Westworld

*Metin spoiler içermiyor.*

  
Westworld bu senenin en şahane işlerinden biri. HBO'nun yeni muhteşemliği Jonathan Nolan ve Lisa Joy tarafından yaratıldı. Yaratıcı ekibin yanında oyuncu kadrosu da şahane: Anthony Hopkins, Evan Rachel Wood, Jeffrey Wright, James Marsden, Thandie Newton... 1973 yapımı aynı adlı filmden esinlenen dizi eski işlerin (tabiri caizse) "geri dönüşüm"ünün nasıl olabileceği konusunda ders verir nitelikte. Hali hazırda var olan bir hikayenin yeniden ziyaret edilip, yepyeni bir bakış açışı ve yaratıcı enerjiyle ele alınıp nasıl müthiş bir iş çıkarılabileceğinin canlı kanıtı (lafım size kötü yeniden çevrimler, berbat kitap uyarlamaları ve aynı hikayeleri aynı sıkıcı döngüde anlatmaktan bıkmayan yapımcılar). Hikayesinden bahsetmekten özellikle kaçınacağım. Tembellikten değil; seyre başladığınız ilk andan itibaren öyküye kafa yormanızı Westworld deneyiminin önemli bir parçası olduğuna inandığımdan.

Uluru

Bu ara adını çok anıyorum. Sevgiyle, özlemle, hayranlıkla. Avustralya'nın neredeyse tam ortasına oturan Uluru'dan; hiçbir fotoğrafın, anlatının veya sözün sizi onunla karşılaştığınız ana hazırlayamayacağı yerden bahsediyorum.

Rehber ve ansiklopedilerde Avustralya'nın arka bahçesi diye de anılan Kuzey Toprakları'nda kum taşından oluşan bir kaya formasyonu olarak tanıtılan Uluru, bu toprakların vahşi doğasında, çölün ortasında, kızıl bir kum denizinin içinde yerden yükselir. Yerin üzerindeki kısmı tamamı bile değildir aslında. Neredeyse üçte ikisi yerin altında, gözden ıraktadır. Oysa çevresini dolaşmak için 13,000 adım atmak gereken bu muazzam kayanın daha da büyük olabileceği fikri insan zihnini yorar.