Before Midnight

Before Sunrise,
Before Sunset
ve Before Midnight

Bazen güzel haberlerin gelişi mükemmel zamanlamalarla pekişir ve içinde bir sevinç havuzu oluşturur insanın. Richard Linklater’ın güzeller güzeli ikilemesi Before Sunrise ve Before Sunset’e üçüncü halkanın –Before Midnight- ekleneceğini öğrenmemin tam da iki filmin senaryolarını okumamla çakışmasındaki gibi mesela…

İlk filmde trende tanışan iki yabancının bir günü Viyana’da beraber geçirmeye karar verişlerini ve tek bir günün onları nasıl değiştirdiğini –ve aynı anda değiştirmediğini de- izliyorduk. Before Sunset’te ise Jesse ve Celine ikinci kez buluşuyorlardı. Bu sefer mekanları Paris idi.

İki film de diyalog eksenli ve karakterlerine odaklanan samimi filmler. Diyalogları okuması ise ayrı keyifli. Filmin dinamiği içerisinde gözden kaçabilen birçok detayı yakalayabildiğim bu okuma sürecinde iki yabancının birbirlerinin hayatlarına dokunabilirliklerine tekrardan yürekten inandım. Bu his olasılıklar kapısını açıyor ve yalnızlığını hafifletiyor insanın. Jesse’nin reenkarnasyon hakkındaki düşüncelerini dillendirdiği kısımda (ilk filmde) söyledikleri dokunaklı: Günümüz insanları sayıca geçmişten çok fazlalar ve eğer reenkarnasyon gerçekse, geçmiş insanların ruhları aktarılmaya devam ediyorsa yeni doğanlara, sayıca çokluğumuzdan ötürü tek ruh birçok parçaya bölünerek dağıtılmalı. Bu düşünce doğru ise şimdiki zamanda yaşayan bizlerin ruhları hiçbir zaman tam olamazlar; çünkü bütün oldukları zamanlar çok eskilerde kaldı ve şimdi onlar ruh parçacıkları sadece. Bu açıklamanın varlığı hafifletici bir yerde; insanın üzerindeki o ağır yükü hafifletiyor. Eksik hissetmek bir kusurdan ziyade doğal bir parçası oluyor insanın. Parçalanmış ruhlardan doğma bir eksiklik, tam bir ruhun huzursuz bir arayış hali içindeki eksiklik hissinden çok daha katlanılası.

Richard Linklater son halkanın çekimlerini sessiz sedasız bitirdi. 2013'te vizyona girecek Before Midnight. Heyecanla bekliyorum.