Kaliforniya her zaman güneşli değil. Bunu, Temmuz'daki seyahat boyunca sıcaklıktan bunalmayı beklerken beni her seferinde hazırlıksız yakalayıp, derimin altına girmenin yolunu bulan sinsi serinliği hissettiğimde deneyimledim. Bu serinlik başlangıçta afallatıcı olsa da sonrasında kafamdaki Kaliforniya imgesini genişleterek ona daha derin bir karakter vermemi sağladı. Güneş ışıklarının vurduğu, kumları altın gibi parlayan ve mutsuzluğa yer olamazmış gibi hissettiren gerçeküstü sahil şeritleri yerine, büyüleyici gerçeklikte melankoliyi hatırlatan, karşısında özgür olmanın anlamını neredeyse yakalayayabilirmişsin gibi hissettiren ve insanı bin bir farklı hisse ve düşüncelere sürükleyen dünya parçasının konuğu oldum: Rancho Guadalupe Dunes Preserve. Sahilden metrelerce içeriye doğru uzanan kum tepecikleriyle bu vahşi yaşam alanı Fırat'ın söylediği gibi bu dünyadan değilmiş gibi duruyor. Sahilin ve parkın el değmemişliği bu hissi kuvvetlendiriyor. Etrafınızda döndüğünüzde bu alanda bir yabancı olduğunuzu hisseder gibi olursanız, kuma dokunun ya da ayaklarınızı dondurucu okyanus suyuna sokun. Burada doğanın muhteşemliğine hayran kalın, manzaranın ve var oluşunuzun tadını çıkarın.
